برکناری وزیر علوم یک نقطه عطف در
روند هجمه اقلیت مجلس به دولت بود. جریانی که تا چند هفته پیشتر، طرح
سوال از وزیران را سقف آرزوهای خود دانسته و قد و قواره خود را با استیضاح
وزیران رئیسجمهور دیپلمات نمیسنجید، حالا با موفقیت در استیضاح،
بلندپرواز شده است. دیگر
کمتر از استیضاح نمیخواهند و راضی نیستند و به همین سبب استیضاح وزرای
آموزشوپرورش، نیرو، کشور، ارشاد و ارتباطات را کلید زدهاند. موضوعی که
به طور روشن رقابتهای جناحی را نمایان میکند تا چه اذهان عمومی و چه
رسانههای داخلی آنان را برخلاف تمام ادعاهای خود اعضای جبهه پایداری،
اقلیت مخالف دولت بنامند. علی
ایرانپور یکی از طراحان این 3 استیضاح، درباره موضوع استیضاحها اینچنین
ادعا کرده است : « استیضاحها به سوءمدیریت مجموعهها بازمیگردد و سیاسی
نیست.» ادعایی که با توجه به تلاش سه مجموعه از نمایندگان منتسب به جریان
پایداری نمیتواند پذیرفته شود و تردید در آن زمانی نیز شکل جدی به خود
میگیرد که ایرانپور به صراحت اعلام میکند: «آقای وزیر بیش از اندازه به
خودش اعتماد به نفس دارد و در صحبتهای خودش هم طوری وانمود میکند که
اوضاع گل و بلبل است.»
حمید چیتچیان، وزیر نیرو و همچنین علی جنتی، وزیر ارشاد از دیگر اعضای
کابینه هستند که پایداریها استیضاحشان را به ترتیب با 40 و 30 امضا کلید
زدهاند. مضاف بر اینکه آنان همزمان با این طرها در کنار آن تلاش خود را
برای استیضاح وزیر آموزش و پرورش و آغاز تدوین استیضاح وزیر ارتباطات دو
چندان کردهاند تا وزن پرونده بالای اقلیت تندروی مجلس در استیضاحها به
پرونده طرح سوالاتشان نزدیکتر شود.