بعد از کنکور چی می چسبه؟ (عکس)

ضرورت تقویت سانسور در شبکه ورزش!

 نحوه‌ پخش مسابقه‌های فوتبال جام جهانی از «شبکه ورزش» بیانگر این نکته است که ادیتورها و ممیزان این شبکه ظاهرا در جایگزین کردن تصویرهای آرشیوی، نسبت به سایر شبکه‌ها از مهارت کمتری برخوردارند.

به گزارش ایسنا نحوه‌ی جایگزینی تصویرهای آرشیوی هنگام پخش بازی شامگاه دوشنبه‌ بین تیم‌های هلند و مکزیک به‌ گونه‌ای بود که این پرسش را به‌ وجود می‌آورد: آیا نظارت بر پخش تصاویر در چنین مواردی فقط شامل جلوگیری از تصویرهای منشوری می‌شود یا بر کیفیت و بی ربط نبودن آن‌ها نیز این نظارت صورت می‌گیرد؟

در این مسابقه نیز مانند بسیاری از دیگر مسابقه‌های فوتبال و با توجه به تاخیر چندثانیه‌ای که در پخش به‌ منظور اعمال ممیزی صورت می‌گیرد، در لحظه‌هایی، تصویرهایی تکراری پخش شد؛ اما مساله‌ی این تصویرهای تکراری این بود که در بخشی از آن‌ها، دروازه‌بان تیم مکزیک در هنگام پخش سرود ملی این کشور قبل از آغاز بازی مشاهده می‌شد؛ از این رو، شبکه ورزش عملا حدود 20 بار تصاویر مربوط به پخش سرود ملی مکزیک را در جریان مسابقه‌ی این کشور، به‌ تناوب پخش کرد!

اما جالب‌تر آن‌ که چون تا اواخر بازی تنها گل به ثمر رسیده از آنِ مکزیک بود، یکی دیگر از مجموعه تصویرهای تکراری، صحنه آهسته‌ی گل این کشور بود و خوشحالی تماشاگران مکزیکی؛ اما فاجعه آن‌جا رخ داد که هلند، در دقایق پایانی دو گل به ثمر رساند ولی پس از گل دوم این تیم و پس از آغاز شادی‌های بازیکنان و طرفداران هلندی، باز هم تصویرهای مربوط به صحنه آهسته‌ی گل مکزیک و شادی طرفداران این تیم بود که از شبکه‌ی ورزش پخش می‌شد.

البته این ناشی‌گری‌ها یا شاید سهل‌انگاری‌ها، تماما مختص این شبکه نیست و هنگام پخش بازی تیم‌های ایران و بوسنی و هرزگوین از شبکه‌ی سه هم دیدیم که درحالی‌ که تیم ایران سه گل عقب افتاده بود، تصویرهای آرشیوی مربوط به شادی طرفداران تیم کشورمان از تلویزیون پخش شد.

 

مادرش آلزایمر داشت

بهش گفت مادر یه بیماری داری . باید بخاطر همین ببریمت آسایشگاه سالمندان
مادر گفت چه بیماری ؟
گفت آلزایمر
گفت یعنی همچیو فراموش میکنی
مادر گفت مثل اینکه خودتم همین بیماری رو داری
گفت : چطور ؟
مادر گفت انگار یادت رفته با چه زحمتی بزرگت کردم ...
چقدر سختی کشیدم تا بزرگ بشی ...
کمر خم کردم تا قد راست کنی ...
پسر رفت تو ی فکر ...
برگشت به مادرش گفت : مادر منو ببخش
گفت : براچی ؟
گفت : به خاطر کاری که میخواستم بکنم
مادر گفت :
من که چیزی یادم نمیاد ....

"جمعیت" با بگیر و ببند و زندان افزایش نمی یابد/ مجازات "جلوگیری" بیش از جعل و سرقت و قاچاق آثار باستانی!

آیا آنها این قدر قوه تمییز و تفکیک را ندارند که بدانند سیاست افزایش جمعیت یک چیز است و حق خانواده ها برای تنظیم تعداد فرزندان و زمان فرزند آوری یک چیز دیگر؟ فرض کنید زن و شوهری صاحب 5 فرزند شدند و دیگر نخواستند بچه دار شوند؟ آیا حق ندارند نحوه جلوگیری از بارداری را بلد باشند یا از علم پزشکی برای این منظور استفاده کنند؟

عصرایران - نمایندگان مجلس شورای اسلامی کلیات "طرح افزایش نرخ باروری و پیشگیری از کاهش رشد جمعیت" را به تصویب رساندند که در صورت تصویب جزئیات آن کلیه اقدامات راجع به سقط جنین، عقیم سازی، وازکتومی، توبکتومی و هرگونه تبلیغات راجع به تحدید موالید در کاهش فرزندآوری ممنوع است و افراد متخلف به دو تا پنج سال زندانی محکوم می شود.

در این باره نکاتی چند قابل تأمل جدی است:

1 - به نظر می رسد بسیاری از مسوولان و نمایندگان مجلس، درک درستی از سیاست افزایش جمعیت ندارند. پیشتر نیز آموزش های چگونگی جلوگیری از بارداری در مراکز بهداشت و دانشگاه ها حذف شده بود و اکنون هم اقدامات پزشکی برای جلوگیری از بارداری جرم انگاری می شود!

این در حالی است که صورت منطقی مساله باید چنین باشد: در کشوری که سیاست کلی اش ، افزایش جمعیت است، باید با بهسازی فضای عمومی جامعه ، از جمله اقتصاد و معیشت ، مردم به افزایش تعداد فرزندان تشویق شوند و در عین حال، هر کس بتواند بعد از رسیدن شمار فرزندانش به تعدادی که مورد نظر شخصی اش است، از تولد فرزندان بیشتر جلوگیری کند.
این که مردم نسبت به روش های جلوگیری از بارداری در جهالت باشند یا روش های شناخته شده علمی و پزشکی برای جلوگیری از باروری، جرم تلقی شود، هرگز تصمیمی ناشی از تعقل و خردمندی نیست.

افرادی که آموزش جلوگیری از بارداری ناخواسته را منع کرده اند و روش های جلوگیری پزشکی را نیز جرم شمرده اند ، آیا معتقدند که زوج ها باید بلافاصله بعد از ازدواج ، مدام در حال فرزند آوری باشند چون نه راه جلوگیری را می دانند و نه جرأت ارتکاب جرم دارند؟!

این چه منطق تأسف انگیزی است که برای افزایش جمعیت دارند؟

معمای هواپیمای مالزی پیچیده‌تر می‌شود

فرمانده ارشد سابق ارتش استرالیا می‌گوید: داده‌های رادار اصلی که مبتنی بر ارتفاع پرواز هواپیما هستند قابل اتکا نیستند. احتمالات جدید بر مبنای بررسی داده‌های راداری مالزی نشان می‌دهد که هواپیمای مالزیایی در منطقه‌ای واقع در چند صد کیلومتری جنوب غربی ناحیه‌ای که تا پیش از این عملیات جستجو در آن متمرکز شده بود، سقوط کرده است.

با گذشت 108 روز از مفقود شدن هواپیمای مالزی، سرنوشت مرموز این پرواز با اظهارنظرهای متفاوت بیش از پیش بر ابهام این حادثه می‌افزاید.

به گزارش ایسنا، بررسی‌های جدید متخصصان پرواز نشان می‌دهد که هواپیمای مالزیایی در طول پرواز دچار سانحه جدی نشده بلکه به آرامی با تغییر عمدی مسیر خود دچار کمبود سوخت شده و در نهایت در مکان نامعلومی در جنوب اقیانوس هند سقوط کرده است.

«آنگوس هوستون»، فرمانده ارشد سابق ارتش استرالیا می‌گوید: داده‌های رادار اصلی که مبتنی بر ارتفاع پرواز هواپیما هستند قابل اتکا نیستند. وی که مسئولیت عملیات جستجوی هواپیمای ناپدید شده مالزیایی را برعهده دارد به نیویورک تایمز گفت: نمی‌توان به درستی گمانه زنی کرد که چرا هواپیما به سمت مقصد نامعلومی تغییر مسیر داد و خلبان دست به چنین عملیات غیرممکنی زده است اما احتمالات جدید بر مبنای بررسی داده‌های راداری مالزی نشان می‌دهد که هواپیمای مالزیایی در منطقه‌ای واقع در چند صد کیلومتری جنوب غربی ناحیه‌ای که تا پیش از این عملیات جستجو در آن متمرکز شده بود، سقوط کرده است.

گمانه زنی‌های اولیه متخصصان عضو تیم عملیات جستجو، احتمالات بسیاری را برای سرنوشت این هواپیما مطرح می‌کرد. برخی از این احتمالات حاکی از این بود که وقوع حریق در داخل کابین خلبان باعث شده تا مسافران و خدمه پرواز از هواپیما پایین پریده و هواپیما نیز به صورت «اتوپایلوت» به مسیر خود ادامه دهد. در احتمال دیگر نیز فرضیه خودکشی خلبان یا کمک خلبان مطرح شده است. از سوی دیگر پلیس مالزی نیز «زهاری احمدشاه»، خلبان هواپیما را مظنون اصلی این حادثه اعلام کرد اما این ادعا از سوی مقامات رسمی مالزی تایید نشده و تاکید شد که مردم از توجه به شایعات بی‌اساس که آرامش خانواده خلبان را مکدر می‌کند، اجتناب کنند.

روزنامه ابتکار:عامل اصلی روی آوردن مردم به ماهواره ها و شبکه های احتماعی، شخص رئیس صداوسیماست

انتقاد اخیر رییس قوه قضاییه به عنوان رییس قوه‌ای که مسئولان آن به طور عمده منسوب به جناح اصولگرا و بسیار نزدیک به مواضع صدا و سیما هستند، نقطه اوج انتقادها به این نهاد رسانه‌ای است زیرا کمتر کسی انتظار داشت که آیت الله آملی لاریجانی با این شدّت و حدّت از عملکرد صدا و سیما انتقاد کند.
جهت‌گیری‌های مغرضانه صداوسیما در چند سال گذشته علیه همه گروه‌های رقیب اصولگرایان ( به ویژه اصلاح طلبان و اعتدال گرایان) و به توپ بستن مواضع و شخصیت‌های اصیل این جناح‌های سیاسی در قریب به اتفاق برنامه‌هایش، موجب شده است تا اعتماد عمومی به این رسانه پرخرج و انحصاری در سال‌های اخیر سقوط بی سابقه‌ای داشته باشد.
هرچند ضرغامی تلاش کرده است تا با تقویت شبکه‌های استانی و راه اندازی شبکه‌های جدید و متنوع، تلویزیون را از ورطه بی مخاطبی نجات دهد اما هرگز نتوانسته است رضایت مخاطبان قهر کرده از رسانه ملی را تمام و کمال بازپس‌گرداند.
باید تأکید کرد که بخش قابل توجهی از مسئولیت رواج استفاده از کانال‌های ماهواره‌ای مبتذل در کشور، رجوع گسترده به شبکه‌های اجتماعی ناسالم و... و تبعات ناشی از استفاده از این رسانه‌ها همچون افزایش شمار طلاق‌ها، سردرگمی اطلاعاتی و رسانه‌ای و... برعهده رییس رسانه ملی است.
رسانه‌ای که به واسطه ناهمگونی برنامه‌های خود و عدم تناسب انها با نیاز مخاطبان، عنوان «صدا و سیمان» را از مردم به عنوان لقب دریافت کرده است، باید تغییرهای بسیاری را در ساختار وبرنامه‌سازی‌های خود لحاظ کند تا بتواند اعتماد از دست رفته را بازگرداند.صدا و سیما با بیش از 60 کانال تلویزیونی سراسری، برون‌مرزی، استانی و اینترنتی روزانه نزدیک به 800 تا بیش از هزار ساعت، نیاز به تولید برنامه دارد که برای تولید این حجم برنامه باید سرمایه‌های هنگفتی صرف شود که این رقم در ماه و سال سر به فلک می‌کشد.
با این حجم از گردش مالی در صدا و سیما باید سؤال پرسید که آیا جناحی عمل کردن، مصداق بارز استفاده شخصی از اموال بیت‌المال و مصداق بارز غیرملی بودن نیست؟ باید سؤال کرد که با این حجم از درآمد و هزینه، دست‌آورد سازمان عظیم صدا و سیما در داخل و خارج از کشور متناسب با دخل و خرج است؟
آقای ضرغامی در این سال پایانی مسئولیتش بر صدا و سیما، باید توجه داشته باشد که زد و بندهای اقتصادی برخی افرادی که در دامن این نهاد رسانه‌ای پرورش داده و بیزینس‌های کلانی که از این طریق برای عده‌ای جفت و جور شده دور از چشم مردم، مسئولان و رسانه‌ها نخواهد ماند.

انگلیس به دنبال غرامت از ایران بابت از بین رفتن 5 تابلو و هدیه فتحعلی شاه قاجار

این گزارش در خصوص ادعای مربوط به تابلوهای و آثار مفقود یا تخریب شده ادعا کرد: تابلوی نقاشی به ارزش یک میلیون پوند، فقط یکی از شش آثار هنری است که انگلیس، سه سال پیش هنگام زیر و رو شدن سفارت خود در تهران، آنها را از دست داد.

دیلی تلگراف نوشت: دولت انگلیس برای نخستین بار لیستی را منتشر کرده که حاوی مشخصات نقاشی هایی است که در جریان حمله به سفارت این کشور در تهران نابود شد.

به گزارش «انتخاب»، این روزنامه انگلیسی نوشت: ویلیام هیگ وزیر امور خارجه این کشور، چند روز پیش، از بازگشایی سفارت کشورش در ایران خبر داد. این ساختمان سفارت بعد از یورش معترضان در ماه نوامبر سال 2011 میلادی به شدت خسارت دید؛ همین مسئله نیز انگلیس را به تعلیق روابط دیپلماتیک خود با ایران واداشت.

این گزارش در خصوص ادعای مربوط به تابلوهای و آثار مفقود یا تخریب شده ادعا کرد: تابلوی نقاشی به ارزش یک میلیون پوند، فقط یکی از شش آثار هنری است که انگلیس، سه سال پیش هنگام زیر و رو شدن سفارت خود در تهران، آنها را از دست داد.

این تابلو از چهره فتحعلی شاه، دومین پادشاه سلسله قاچار در ایران است که در فاصله سالهای 1797 تا 1834 میلادی حکومت می کرده است. کار تکمیل این تابلوی نقاشی در سال 1823 میلادی به پایان رسید. این نقاشی رنگ روغن به ابعاد یک و نیم متر را شخص پادشاه ایران در اوایل سده نوزده میلادی به سفیر وقت انگلیس در کشورش اهداء کرده بود.

تصاویر تابلوهای نقاشی گمشده هنوز هم در وبگاه «کلکسیون آثار هنری دولت انگلیس» وجود دارد. البته ارزش کل آثار هنری گمشده احتمالاً بیش از اینها است، زیرا فهرست (دولت انگلیس) فقط شامل تابلوهای نقاشی می‌شود و به قالیچه ها و آثار سفالی نابود شده اشاره نکرده است.

یک سخنگوی دولت انگلیس گفت: ارزیابی دقیق میزان آسیب وارده به آثار هنری سفارت باید توسط متخصصان صورت بگیرد. با این حال ما این ارزیابی را هر چه زودتر انجام خواهیم داد.

وی افزود: ما به ایران اعلام کرده ایم که بهبود روابط نیازمند حل مسئله ی غرامت به منظور جبران آسیب وارده به سفارت است.

این مقام انگلیسی گفت: کاردار غیردائم ما در حال گفتگو با همتای ایرانی خود در این زمینه است.

مجلس تصویب کرد؛ دو تا 5 سال حبس، مجازات جلوگیری دائمی از بارداری

نمایندگان با 162 رای موافق 11 رای مخالف و سه رای ممتنع از مجموع 204 نماینده حاضر در مجلس مقرر کردند که این طرح جهت اصلاحات به کمیسیون بازگردد.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی کلیات طرحی را به تصویب رساندند که در صورت تصویب جزئیات آن کلیه اقدامات راجع به سقط جنین، عقیم سازی، وازکتومی، توبکتومی و هرگونه تبلیغات راجع به تحدید موالید در کاهش فرزندآوری ممنوع است و افراد متخلف به دو تا پنج سال زندانی محکوم می شود.

به گزارش مهر در جلسه علنی روز سه شنبه مجلس شورای اسلامی بررسی طرح افزایش نرخ باروری و پیشگیری از کاهش رشد جمعیت در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفت.

مخالفان این طرح معتقد بودند مجازات هایی که برای افرادی که مرتکب به اعمال جراحی عقیم سازی شوند عملا قابل اجرا نیست این مجازات ها شامل دو تا پنج سال حبس است که مشخص نیست شامل پزشک، زن و یا مرد می شود اما موافقان این طرح معتقد بودند عمل جراحی عقیم سازی حرام بوده و جز موارد خاص نباید در بیمارستان های دولتی انجام شود.

در پایان پس از بحث های مفصل و علی رغم مخالفت دولت این طرح با 106 رای موافق 72 رای مخالف هشت رای ممتنع از مجموع 207 نماینده حاضر در مجلس به تصویب رسید.

پس از تصویب کلیات محمد ابوترابی فرد نایب رئیس مجلس شورای اسلامی که در غیاب لاریجانی ریاست جلسه را برعهده داشت گفت: کمیسیون های فرهنگی و قضایی و دولت به این طرح نگاه اصلاحی دارند لذا با عنایت ماده 155 آیین نامه داخلی که براساس آن ریاست جلسه می تواند در راستای ارتقای طرح آن را با تصویب مجلس به کمیسیون مربوطه ارجاع دهد رای گیری می کنیم.

نمایندگان با 162 رای موافق 11 رای مخالف و سه رای ممتنع از مجموع 204 نماینده حاضر در مجلس مقرر کردند که این طرح جهت اصلاحات به کمیسیون بازگردد.

در صورت تصویب نهایی این طرح در صحن علنی مجلس کلیه اقدامات راجع به سقط جنین، عقیم سازی، وازکتومی، توبکتومی و هرگونه تبلیغ راجع به تحدید موالید و کاهش فرزند آوری ممنوع است و مرتکب به مجازات مندرج در ماده 624 قانون مجازات اسلامی (دو تا پنج سال حبس) محکوم خواهد شد.

علاوه بر این اشخاص حقوقی که هرگونه تبلیغی در خصوص تحدید موالید بکنند توسطه وزارت ارشاد باید شناسایی شده و به مراجع صالح قضایی معرفی شود.

علاوه بر این کمیسیون بهداشت نام این طرح را به طرح محدود سازی روش های جلوگیری از بارداری تغییر داد.

تماشای والیبال مهم تر است یا شوهر داری؟!

چگونه است که تماشای چند مسابقه والیبال که چند ساعت بیشتر زمان نمی برد و محدود به دوران میزبانی ایران در لیگ جهانی است می تواند ممنوع باشد اما حضور در پارلمانی با اکثریت مردان در وظایف همسر داری و پرورش فرزند اخلال ایجاد نمی کند؟

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- « کار زن، بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهر داری است نه دیدن مسابقات والیبال. یک عده می خواهند هر طور که شده به زن نقش هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است. زنی که دغدغه اصلی اش رفتن به ورزشگاه و شاغل شدن و این دست مسایل باشد دیگر به وظایف اصلی خود نمی رسد. بروید از همان هایی که می خواهند بروند والیبال تماشا کنند بپرسید چند نفرشان ازدواج کرده اند، از میان آنها که ازدواج کرده اند چند نفرشان بچه دار شده اند و اگر هم بچه دارند چطور بچه خود را تربیت می کنند. اگر خانم ها خیلی مشتاق هستند بروند مسابقات زنان را از نزدیک تماشا کنند.»

این سخنان را سرکار خانم فاطمه آلیا نماینده مجلس شورای اسلامی دربیان لزوم ممنوعیت ورود خانم ها به ورزشگاه ها خصوصا برای تماشای مسابقات جهانی والیبال بر زبان آورده اند.

مادر بزرگ خدا بیامرز، نیز البته گاهی چنین دیدگاهی را مطرح می کرد اما او نماینده مجلس نبود و اگر خود بر ترجیح شوهر داری و بچه داری بر اشتغال زنان و امور دیگر تاکید می کرد به این باور عمل می کرد و «واعظ غیر متّعظ» نبود.

حال آن که عملا و البته ناخواسته سرکار خانم آلیا به آنچه می گوید عمل نمی کند و  ولو از سر اکراه، بیشتر وقت خود را در کمیسیون ها و صحن علنی مجلسی می گذراند که اکثر قریب به اتفاق نمایندگان و کارکنان آن مرد هستند.  چگونه است که تماشای چند مسابقه والیبال که چند ساعت بیشتر زمان نمی برد و محدود به دوران میزبانی ایران در لیگ جهانی است می تواند ممنوع باشد اما حضور در پارلمانی با اکثریت مردان در وظایف همسر داری و پرورش فرزند اخلال ایجاد نمی کند؟

آری، مادر بزرگ مرحوم نیز گاهی چنین دیدگاهی را مطرح می کرد اما او  هیچ گاه لذت بازی والیبال و تماشای آن را از نزدیک نچشیده بود و گرنه هیچ استبعادی نداشت که در رای خود تجدید نظر کند. چون به مراتب از نمایندگان اصول گرای مجلس روشن بین تر بود.

زنان غیرایرانی در ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران محل مسابقات بین المللی والیبال

پیکر «ریچارد فرای» سوزانده شد

پرونده‌ی دفن فرای در ایران شاید با سوزاندن پیکر او بسته شد؛ اما پرونده‌ی بی‌وفایی مسوولان ایرانی در عمل به عهد خود و جامه‌ی عمل پوشاندن به آخرین خواسته‌ی کسی که سال‌های زیادی از عمرش را در راه شناختن و معرفی کردن ایران گذاشت، همچنان باز است.

 پیکر «ریچارد فرای» - ایران‌شناس آمریکایی - سوزانده شد تا دیگر گوش و چشمی منتظر رسیدن خبر عملی شدن وصیتش، یعنی دفن شدن در اصفهان - شهری که آن را دوست داشت - نباشد.
 
به گزارش ایسنا، هفتم فروردین‌ماه امسال (27 مارس 2014) «ریچارد نلسون فرای» - ایران‌شناسِ آمریکایی - در سن 94 سالگی در شهر بوستون آمریکا درگذشت. او سال‌ها پیش وصیت کرده بود تا پس از مرگ، در کنار زاینده‌رود در اصفهان دفن شود؛ اما با وجود موافقت دو رییس‌جمهور وقت ایران با این پیشنهاد، به‌دلیل اتفاق‌هایی که پس از مرگش افتاد، برای خاکسپاری به ایران منتقل نشد، تا این‌که چندی پیش، پیکر او در همان شهر بوستون سوزانده شد.
 
دکتر تورج دریایی - یکی از همکاران ایرانی پروفسور فرای در آمریکا و استاد تاریخ ایران و جوامع فارسی زبان دانشگاه کالیفرنیا در شهر ارواین آمریکا - با تأیید خبر سوزانده شدن پیکر فرای، به خبرنگار ایسنا گفت: دو هفته‌ی پیش، خانواده‌ی پروفسور فرای پس از 73 روز انتظار برای رسیدن خبری از ایران و دادن اجازه برای دفن پیکر این ایران‌شناس در این کشور، بالاخره تصمیم گرفت پیکر او را بسوزاند؛ اما هنوز نمی‌دانم قرار است با خاکستر او چه کنند.
 
«ریچارد نلسون فرای» در نوجوانی با مطالعه‌ی داستان‌های تاریخی، به شرق و تاریخ آن علاقه‌مند شد. به همین دلیل، همزمان با تحصیل در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه ایلینوی، در رشته‌ی تاریخ نیز به تحصیل پرداخت و زبان‌های عربی و ترکی و همچنین هنرهای اسلامی را آموخت. او پس از آشنایی با «آلبرت اومستد» مجذوب سخنان او درباره‌ی کشفیات جدید موسسه‌ی شرق‌شناسی در تخت جمشید شد و مطالعات خود را در این زمینه دنبال کرد. پس از گذراندن دوره‌های چین‌شناسی و باستان‌شناسی چین و ژاپن، نزد «محمد سمسار» که مدرک دکتری از دانشگاه پنسیلوانیا داشت، زبان فارسی را آموخت.
 
فرای به کمک او، کتاب «تاریخ بخارا» اثر نرشخی را ترجمه کرد و همین، به رساله‌ی دکتری او در دانشگاه هاروارد تبدیل شد. او در سال‌های ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ میلادی به ایران، افغانستان و هند سفر کرد و در این سفرها به آثار باستانی علاقه زیادی پیدا کرد. فرای از سال 1948 تا 1990 عضو هیئت علمی دانشگاه هاروارد بود و به‌عنوان استاد مهمان در کشورهای مختلف از جمله ایران (شیراز) به تدریس پرداخت.
 
فرای از سال 2001 تا 2010 عضو افتخاری سازمان «پرشن گلف آن‌لاین» بود و همواره با ارسال نامه خطاب به تحریف‌کنندگان، از نام «خلیج فارس» دفاع می‌کرد.
 
از کتاب‌های بسیاری که فرای درباره‌ی تمدن ایران و ایرانیان نوشته‌ است، می‌توان به ترجمه‌ی «تاریخ بخارا»، «میراث باستانی ایران»، «عصر زرین فرهنگ ایران» و «تاریخ باستانی ایران» اشاره کرد.
 
پرونده‌ی دفن فرای در ایران شاید با سوزاندن پیکر او بسته شد؛ اما پرونده‌ی بی‌وفایی مسوولان ایرانی در عمل به عهد خود و جامه‌ی عمل پوشاندن به آخرین خواسته‌ی کسی که سال‌های زیادی از عمرش را در راه شناختن و معرفی کردن ایران گذاشت، همچنان باز است.

تبعیض میان زنان ایرانی و خارجی برای تماشای والیبال؛ لطفا توضیح بدهید

گر این ممنوعیت برای ورود زنان و دختران اعمال می شود چرا برخی از زنان غیرایرانی به ویژه برزیلی و زنان کادر سفارت برزیل در تهران از این موضوع مستثنی شده اند و به راحتی وارد ورزشگاه شده و ضمن مشاهده مسابقات والیبال، به تشویق تیم های حاضر در رقابت ها پرداخته اند. عصر ایران؛ رضا حبیب زاده - تهران این روزها میزبان مسابقات بین المللی والیبال است. براساس اعلام مقامات فدراسیون والیبال ایران، ورود زنان به ورزشگاه محل مسابقات ممنوع است. با این حال تصاویر تلویزیونی و رسانه ها نشان می دهد شماری از زنان احتمالا غیرایرانی در ورزشگاه حضور دارند و به تشویق تیم برزیل می پرداختند. این در حالی است که فدراسیون بین المللی والیبال ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه را نمی پذیرد و از این رو به زنان غیرایرانی اجازه ورود به استادیوم را می دهند.

به نوشته رسانه ها، تعدادی از زنان غیرایرانی و به ویژه برزیلی پس از نشان دادن گذرنامه خود به مسؤولان کنترل ورودی ورزشگاه، توانسته اند وارد سالن مسابقات شوند و همزمان از ورود زنان و دختران ایرانی جلوگیری شده است.

حالا این چند سؤال مطرح می شود.

اول – ممنوعیت ورود زنان و دختران به ورزشگاه میزبان مسابقات بین المللی والیبال از کجا آمده است؟ آیا این موضوع، مصوبه مجلس شورای اسلامی است یا سلیقه برخی مدیران و تصمیم گیران در وزارت ورزش.

به نظر می رسد بهتر است مقامات وزارت ورزش با تجدید نظر در این تصمیم خود، مانع از این تبعیض شوند و به نیمی از جامعه اجازه بدهند با ورود به ورزشگاه، مسابقات بین المللی والیبال را از نزدیک مشاهده کنند.

زنان غیرایرانی در ورزشگاه سرپوشیده 12 هزار نفری آزادی تهران محل مسابقات بین المللی والیبال

دوم – اگر این ممنوعیت برای ورود زنان و دختران اعمال می شود چرا برخی از زنان غیرایرانی به ویژه برزیلی و زنان کادر سفارت برزیل در تهران از این موضوع مستثنی شده اند و به راحتی وارد ورزشگاه شده و ضمن مشاهده مسابقات والیبال، به تشویق تیم های حاضر در رقابت ها پرداخته اند.

اعتراض معاون رئیس جمهور به عدم حضور زنان در سالن والیبال

معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور در جلسه هیات دولت نسبت به عدم حضور زنان در سالن مسابقات والیبال در دولت تدبیر و امید اعتراض کرد.

به گزارش مهر، شهیندخت مولاوردی معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور در یادداشتی در صفحه فیس بوک خود از اعتراضش به عدم حضور زنان در سالن مسابقات والیبال در جلسه هیات دولت خبر داد.

در این یادداشت که شب گذشته منتشر شده آمده است: امروز در هیئت دولت به ممنوعیت ورود زنان به سالن مسابقات والیبال اشاره کردم و مراتب اعتراض و ناامیدی نسل جوان را از این موضوع اعلام کردم، به ویژه آن که تماشای این مسابقات ظاهراً در دوره‌های قبلی برای دختران و زنان محدودیتی نداشته است و ایجاد محدودیت در دوره دولت تدبیر و امید مایه تعجب شده است. به نظر می‌رسد با اتخاذ تدبیر و ساز و کار لازم در این خصوص می‌توان به جوانه زدن بذر امید دل بست.

جریمه ایران در دادگاه لاهه به دلیل تصمیم وزیر نفت احمدی نژاد

یک منبع آگاه اعلام کرد: دادگاه بین المللی داوری لاهه به علت قطع سوآپ نفت، شرکت نیکو ایران را ملزم به پرداخت خسارت کرد.
 
وی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا درباره چگونگی روند این تصمیم، گفت: در آن زمان وزیر نفت وقت به بهانه با صرفه نبودن سوآپ، آن را قطع و اظهار کرده بود که سوآپ، کشور را به واردکننده نفت تبدیل کرده است؛ اما بعد از قطع سوآپ و نقض قرارداد با شرکت های سواپ کننده که به دستور میرکاظمی وزیر نفت وقت صورت گرفته بود، شرکت های سوآپ کننده به دلیل نقض قرارداد از دادگاه درخواست غرامت کردند.
 
این مقام آگاه اضافه کرد: با وجودی که چند شرکت وظیفه سوآپ را برعهده داشتند اما یکی از آنها بنام کاسپین اویل درخواست 97 میلیون دلار خسارت کرده بود و با وجودی که حدود 2 تا 3 سال دادگاه در حال رسیدگی به این شکایت بود اما شرکت نیکو و وزارت نفت با گرفتن وکلای زبردست و درگیری مدیران و کارشناسان، تلاش کردند که طرف شاکی را راضی کرده تا خسارت پرداختی را به کمترین میزان کاهش دهند.
 
وی گفت: به هر حال رای دادگاه داوری لاهه روز (شنبه) گذشته صادر شد که براساس آن شرکت نیکو ملزم به پرداخت 5.5 میلیون دلار خسارت شد که البته این رقم جدا از 3 تا 4 میلیون دلار هزینه های جانبی شامل هزینه های وکلای دو طرف، دادگاه و دادرسی و اتاق بازرگانی بین المللی(ICC) است.
 
وی افزود: هرچند بخاطر تلاش های شرکت نیکو شرکت ویتول و تعدادی از شرکت ها از شکایت خود صرفنظر کردند اما سوءمدیریت و تصمیم مدیریتی غلط و نادرست وزیر نفت وقت 8 تا 8.5 میلیون دلار خسارت به کشور وارد کرده است.
 
وی گفت: با تلاش هایی که شرکت های نیکو کرده سواپر کننده های دیگر از شکایت خود صرف نظر کردند.
 
گفتنی است، وزیر نفت وقت درباره دلایل قطع سواپ گفته بود: سود حاصل از سوآپ نفت حدود 20 سنت در هر بشکه بوده، در حالی که حدود 6 تا 7 دلار به ازای هر بشکه برای کشور هزینه داشته است.
 
وی با توجه به همین نکته بود که قراردادی که به ازای هر بشکه سوآپ نفت 1.1 دلار از کشورهای حوزه خزر دریافت می کردیم را قطع کرده و به جای آن پیشنهاد 5.5 تا 6 دلار را مطرح کرد که این ارقام باعث فسخ قرارداد سوآپ نفت شد.
 
گفتنی است، با وجودی که منافع اقتصادی سوآپ نفت خام کاملاً اثبات شده و خدشه ناپذیر است و در هر سه سند بالادستی کشور یعنی سیاست های کلی ابلاغی مقام معظم رهبری، سند چشم انداز 20 ساله جمهوری اسلامی ایران و برنامه پنجم توسعه کشور مورد توجه قرار گرفته و بر اجرای آن تأکید شده، اما وزیرنفت دولت دهم در دوره تصدی خود در وزارت نفت با اقدامی نسنجیده و مبتنی بر اطلاعات و اخبار نادرست به طور ناگهانی جریان سوآپ نفت را از طریق دریای خزر قطع کرد.
 

هرچند در همان زمان هشدارهای زیادی از طریق مدیران و کارشناسان حقوقی و فنی، ناظر بر عوارض منفی چنین اقدامی به او و دیگر مسئولان کشور داده شد و پیش بینی طرح دعاوی حقوقی در مجامع حقوقی بین المللی از سوی طرف های قرارداد خارجی «قراردادهای سوآپ» صورت گرفته، اما وزیر نفت دولت دهم بدون توجه بر نظرات کارشناسی بر نظر خود پافشاری کرد.