در برنامه «چرک گویانه» و «خفت گیرانه»ای بنام «صرفاً جهت اطلاع»مورخه پنجشنبه 30 مرداد 1393 خبرنگار صداوسیما در پاریس، پل معروفی را با هزاران قفلزده شده روی نردههای کناری آن نشان داد و با بغض همیشگی«صداوسیمایانه» (این نوع بغض مخصوص رسانه ملی است) گفت مردم این قفل را میزنند چون گرفتاری دارند و به دلیل بحران اقتصادی و مشکلات اقتصادی روی این پل بهقدری قفلزدهاند که دیگر این پل توان ندارد (وهمزمان تلویزیون نشان میداد که کشتی توریستی حامل دهها توریست از زیر آن رد میشود) و ...
واقعاً این خبرنگاران وقتی آن سوی دنیا حرف میزنند کمی هم به حلال و حرام بودن حقوقشان که بخشی از بیت المال است فکر میکنند؟ اصلا اعتقاد دارند؟
اما آنچه واقعیت دارد اینکه نام پل «پل عشاق» است که داستان دیگری دارد. لینک را بخوانید تا خودتان قضاوت کنید که این قفلها برای مشکلات اقتصادی زدهشده است؟؟ {لینک}
جالب اینجاست که این برنامه در انتها قیافه مهدی هاشمی را نشان داد که هنگام ورود به دادگاه به خبرنگار صداوسیما گفت: «شما صداوسیماییها یه مشت دروغگویید» (و الحق درستگفت) و بلافاصله مجری این برنامه که «شلوار قرمز دخترانه » پوشیده بود، با چسباندن حرف دادستان به ته فیلم، گفت ما منتظر عدالت منصفانه هستیم (اتفاقاً به این چسباندن میگویند مصداق خفتگیری رسانه ملی)
این رسانه درحرکتی دیگر با بریدن و چسباندن حرفهای دکتر نجفعلی میرزایی مدیرعامل خانه کتاب، حرفهای وی را وارونه کرده و 100 درصد متفاوت ازآنچه وی گفته بود را درباره ممیزی کتاب پخش کرد.{لینک}
حالا واقعاً مردم قضاوت کنند: صداوسیما چرا دست از خفتگیری رسانهای برنمیدارد؟ آدم نمازخوان معتقد به خدا پیغمبر، حاضر است دین و ایمان خود را برای ماندن در خارج و هدر دادن بیتالمال نفتی از دست بدهد؟
از معاونت مطبوعاتی تقاضا دارم در نظام جامع رسانهای که قرار است تصویب شود، برای خبرنگاران صداوسیما نیز بخشی مستقل برای تعریف شرایط دادن پروانه خبرنگاری به آنها ایجاد کند تا صرفنظر از دیدگاههای سیاسی، ابتدابهساکن دیده شود که آیا فلان فرد لیاقت خبرنگار شدن در صداوسیما را دارد؟